“Küçüktük masal dinlerdik, büyüdük masal dinliyoruz…”

Diyorlar ki:

- Avrupa bizi kıskanıyor!

- Asya bizi kıskanıyor!

- Afrika bizi kıskanıyor!

- Amerika bizi kıskanıyor!

- Almanya bizi zaten kıskanıyor!

- Kuzey, Güney, Doğu kıskanıyor!

- Batı bizi zaten kıskanıyor!

- Orta Doğu bizi zaten kıskanıyor!

*

Haberin var mı taş duvar?

Dünya âlem bizi kıskanıyor!

El âlem bizi kıskanıyor!

Herkes, cümle, cemi cümle, cümle âlem bizi kıskanıyor!

Yediden yetmişe, yedi mahalle, yedi düvel bizi kıskanıyor!

*

Lafla pilav pişerse deniz kadar yağı benden:

- Geri kalmış medeniyetler tarafından devamlı kıskanılan, imrenilen ülke olduk uçuyoruz(!)

Ne güzel!

Oh, mis!

*

“Küçüktük masal dinlerdik, büyüdük masal dinliyoruz...”

Tutkuyla bağlandığımız yalnız ve güzel ülkemizde masallardan masal beğen.

Bu masal başka masal.

Şimdi şimdi, bu defa gıcır gıcır harflerle diyorlar ki:

- Çok daha kıskanılan bir ülke olacağız!

*

Kıskanılan, bütün gözlerin üzerine çevrildiği ülkenin yurttaşı olmak ne zor şey yahu!

Aman nazara gelmeyesin Türkiye’m, el âlemden kıskanırım seni ben.

Elemtere fiş kem gözlere şiş.

Nazar eden patlasın.

Kıskananlar; Asya, Afrika, Avrupa, Amerika, dünya âlem çatlasın.

Diyorlar ya bazen:

- Bir Türk dünyaya bedeldir!

Peki madem: 1 Kuveyt Dinarı 124 küsur lira.

Şu hâlde dünyanın en değerli parasına sahip Kuveytliler iki kere çatlasın(!)

*

Sesim ulaşır mı bilmiyorum.

Ey Ümit Yaşar, kulakların çınlasın!

“Küçüktük masal dinlerdik, büyüdük masal dinliyoruz.” diye bir laf ettin, lafına takılmadık kimse kalmadı; masal anlatan anlatana. O masallar ki dinleyen dinleyene.

Ey Ümit Yaşar, Aziz Nesin’e selam söyle!

Az bile söylemiş!