Bir gökyüzü kaldı
Çocuklara ait ne varsa aldınız bayım.
Boş arsaları aldınız…
Bahçeli, müstakil evleri sonra…
Sonra sokakları…
Derken cadde kenarlarını, kaldırımları aldınız.
Şehirlerde bir şey bırakmadınız çocuklara.
Apartman boşluklarını, apartman merdivenlerini saymazsak…
*
Gerçi oralar da bisikletlerini koydular dert oldu, oynadılar dert oldu.
Apartman toplantılarında en çok o oraları tartıştınız:
“Efendim apartmanın önündeki boşluğu halledelim…”
Sormadınız çocuklara.
*
Sonra siteler kuruldu şehirlerinizde.
Geniş bir bahçe…
Bahçenin orta yerinde birkaç bina, birkaç blok.
Müştemilat filan da var, bahçıvan odası şu bu…
Mimar sağ olsun bir de çocuk parkı tasarlamış. Tam tamına 4 salıncak, bir kaydırak, 2 zıp zıp ördek, yaylı maylı.
Müteahhit o kadar ayrıntıya gerek yok demiş, salıncak sayısı düşmüş 2’ye…
“Hem zaten sitenin önündeki geniş bahçede de oynar çocuklar.”
Oynar mı?
Oynar oynamasına da siz orayı da aldınız bayım.
Sitenin genel kurul toplantısında bir gün, “Efendim bu kadar araç sığmıyor otoparka. Ön tarafı da otopark olarak kullanalım” dediler.
Kabul ettiniz.
Beyaz sprey boyayla iki fıs fıs, bir tıs tıs otopark yerleri belirlendi ön bahçede.
Çocukların ortak bahçesini bile aldınız.
*
“Park var efendim. Belediye park yapmış” diyenler oldu.
Hak verdiniz.
Ama bir gün trafo yeri lazım oldu, parkın bir kısmını aldınız.
Muhtarlık binası lazım oldu, parkın bir kısmını daha aldınız.
E muhtar da biraz aldı eli değmişken.
Sonra bir gün spor alanı lazım dediler Avrupacılar.
Düşündünüz, taşındınız, yetişkinler için spor alanlarını nereye koymalı…
Baktınız çocuk parklarında yer var, biraz da oradan aldınız.
Şimdi çocuk parklarında çocuktan çok yetişkin var.
Çünkü çocukların oynayacağı bir şey yok.
*
“Okulların bahçesi var efendim. Biz çocukken okul bahçesinde oynardık sabahtan akşama.”
Siz oynardınız da….
Köy okulları kapalı.
Mahalle okullarının kapıları hep kilitli.
Duvarlarında jiletli tel olan okullar bile var.
Yeni moda okullar ise apartman gibi.
Bahçesiz.
Bahçesi olan okullar minyatür gibi.
Sentetik hal örtülü bahçesinde.
Bahçe mi bahçe…
Yeter…
*
Çocuklara ait ne varsa şehirlerde ellerinden aldınız.
Bir gökyüzü kaldı, masmavi.
Bir bulutlar kaldı, bembeyaz.
İnşallah onları alamazsınız!