BİZİM STERİL KİMLİKLERİMİZ

“Her köşe başında kimlik soruyorlar benden açıp yaralarımı gösteriyorum“ demiş Hicri İzgören.

İktidarı oluşturan zihniyet, sürekli kategorilere ve kimliklere gereksinim duyuyor. Çoğumuzu dini inancından, kimimizi cinsel tercihinden, bazılarımızı kadınlığından yakalıyor. Bu denli sakat, orta çağ artığı inanç ayrıştırması sürdükçe sırtımızda taşımak zorunda kaldığımız lanetli kimlikler bohçası da ağırlaşıyor. Modern dünyanın kimlikler cehenneminde, yalnızlık büyüyor, kuşatılmışlık sürüyor. Kimlik denen kabukların içindeki cevhere, öze, yani saf insana ulaşmak gün geçtikçe zorlaşıyor.

İktidarı ele geçiren bir avuç insanın bize dayattığı, merkezi kimlikleri kabullenmek çözüm değil. Liberal pazarın sunduğu, steril kimlikleri benimsemek de hiçbir işe yaramıyor, yaramayacak. İktidarda bulunan bu zihniyettekilerin, ortak düşmanlarından ve çıkarlarından başka hiçbir ortak noktası yok.

Yola birlikte çıktıkları, yıllarca beraber yürüdükleri yol arkadaşları birer birer dökülüyor, çözülüyor. Ve görünen o ki daha da çözülecek.

İnsan sadece katıksız insan olmasıyla tatmin ve mutludur. Her kim olursa olsun birinin çığlığını boğazında hissedebildiğimiz sürece insan kalacağız. Kendini yakan ve ‘’çocuklarım aç’’ diye acıyla bağıran adama CHP’li, sokakta ayağı çıplak kaldırımda donan çocuğa Suriyeli, feryat eden anneye pkk’lı, her doğruyu söyleyene yazana da fetö’cü demediğimiz zaman çıkacağız bu cehennemden. Herkesin herkesle, insan bazında anlaşabildiği bir dünya, kolektif kimliklerin ateşe verilmesiyle ancak mümkün.

Milan Kundera tam da bizi işaret ederek, bizim geçireceğimiz bu süreci görmüş gibi’’İktidar sizi nerenizden yaralıyorsa orası kimliğiniz olur.’’ demiş.